Andrzej Zborski (1929-2017), członek ZPAF od 1957 roku.

100 prac - wybrane klatki z powojennych negatywów. Prace z okresu - od czasów wojennych po lata 70-te XX w. Stan archiwaliów jest dość dobry. Negatywy wymagają oczyszczenia, pocięcia, opisania, zapakowania w archiwalne koszulki. Tematyka: fot. architektury (pracowicie i starannie fotografowana architektura Warszawy - od wojny, poprzez ruiny, odbudowę miasta, po lata 70-te XX w.) Na archiwum składa się wiele unikatowych i niepublikowanych kadrów.


Ur. w 1929 r. w Warszawie; zm. w 2017 r. w Warszawie. Studia artystyczne nieukończone. Podjął pracę urzędnika w Ministerstwie Oświaty, a następnie wykonywał wolny zawód artysty fotografika. Fotografią pasjonował się od 1941 roku. Całe życie fotografował wielkich twórców, kompozytorów, dyrygentów i wykonawców muzyki poważnej. Wykonywał artystyczną dokumentację ludzi, zdarzeń i sytuacji związanych z wydarzeniami muzycznymi. W 1966 r. zadebiutował indywidualną wystawą fotografii Tematy muzyczne, Kordegarda, Warszawa (pokazywaną potem w innych miastach Polski
i Bukareszcie). Pasjonował się też historią fotografii, gromadził informacje, pisał i publikował materiały źródłowe do historii fotografii warszawskiej.
Uczestniczył w wielu wystawach zbiorowych w kraju i zagranicą. Jest laureatem licznych medali, nagród i wyróżnień. Nie prowadził rejestru swoich fotograficznych dokonań. Autor albumów fotograficznych m.in.: Nasze muzyczne dwudziestolecie, Kraków 1965; Chopin i Jego Ziemia, Warszawa 1981 (oraz edycja japońska 1981); Wilanów, Warszawa 1981, Warszawska Jesień,Kraków 1983 oraz liczne publikacje fotografii do monografii wielkich wykonawców muzyki poważnej. Utrwalał dla polskiej kultury Konkursy Chopinowskie i Festiwale „Warszawskiej Jesieni”.